Auteur: admin

Door: Chris Way, 12 dec. 2011

Zondagochtend 11 december jl. was ik in Amsterdam. Opeens vielen mij de spiegeltjes op die boven diverse voordeuren aan de gevels waren bevestigd. Dus ik denk: “Potverdikkeme (excuseer mijn grove taalgebruik), ze begluren hier hun buren!”. Net zoals in Amersfoort dus, al gaan ze daar iets verder en worden de buurhuizen gewoon opengezet ter begluring. Sommigen, zoals Frits Leusink, maken het zo dol dat ze de gluurders zelfs met muzikale optredens amuseren. En voor dat amusement was voor de vierde keer op rij Swing Close geëngageerd.

Drie keer een muzikaal blokje van ongeveer een half uur met een half uur tot drie kwartier tussenruimte. Onze vocalgroup had het zich dus gemakkelijk kunnen maken: drie keer hetzelfde riedeltje. Maar nee, het Seizoenenprogramma werd keurig in drieën gedeeld zodat er drie geheel verschillende blokjes ten gehore gebracht werden. En omdat dertig tot vijfenveertig minuten tussenruimte toch wel veel is, werden een aantal nummers die buiten de blokjes gevallen waren in de “pauzes” alsnog ten gehore gebracht, terwijl de tijd die daarna nog overbleef door Ruben instrumentaal werd ingevuld. Die van Swing Close kunnen het muziek maken gewoon niet laten. Vooral houden zo, niets aan veranderen, want wat is leuker dan muziek maken?

Frits Leusink is een Ramses Shaffy-fan. Dus vooruit, speciaal voor hem: “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk, en bewonder”. Waarmee de zondagmiddag messcherp is samengevat, want ieder van deze zeven bezongen bezigheden zijn met het (wisselende) publiek op een of andere manier doorleefd. En nu: op naar Hilversum (maar vergeet niet een fantastisch Kerstfeest te vieren!).

Door: Chris Way, 5 november 2011

De achtbaan gaat verder. Zo’n negentig man (m/v) publiek genoot in het IDEA-theater in Soest van de vocale “Seizoenen” van “Swing Close”. Het werd vrijdag 4 november weer dezelfde dolle rit als op 1 oktober in Amersfoort, al waren een paar bochten toch nog een beetje scherper gemaakt en was de snelheid hier en daar wat opgevoerd. Dat laatste vooral bij Mr. Blue Sky, al was dat niet helemaal de bedoeling, maar ja, wat doe je in de hitte van de feestvreugde?!

Toch was het spannend, de aanloop naar dit optreden: wie kent ons nou helemaal in Soest, en wie neemt er dan nog de moeite om voor ons naar het theater te komen? Er was dus een fikse PR in Soest opgezet, met straatoptredens, flyeren en posteren (geweldig geholpen door de kinderen van Boudewijn), en als kers op de appelmoes twee optredens voor Radio Soest, eentje live vanuit de repetitie (in de Plataan) en eentje opgenomen in de studio. En dan zie je dat de eindredacteur een kaartje voor de eerste rij gekocht heeft. Dat is dan toch weer een bezette stoel! De zaal liep overigens geruststellend vol.

Het werd al met al een geslaagde avond. Heerlijke feeststemming, het publiek produceerde in de eerste helft een overtuigend onweer (als inleiding op Barbier van Sevilla), en in de tweede helft nog eens toen iemand een foto met flits maakte, een warm bad! Complimenten alom, over het zware leven van Sonja, de angsten van Letty, de hilarische chaos van de Barbier, het frame van Steffi, enzovoort. “Die muziek is niet echt mijn ding, maar de show was cool” en “Jullie zijn er in geslaagd om de tweede keer niet in te laten zakken” waren een paar bijblijvertjes. En dan nu: “Knop om en volle kracht naar Hilversum!” (maar dan wel via “Gluren bij de Buren”).

Enkele reacties:

“Ik wilde even zeggen dat ik erg genoten heb vrijdagavond! Wat een leuke avond, geweldig om te zien wat voor geweldige show jullie ervan hadden gemaakt en wat een mooie muziek! Ik wist wel dat je (tegen een koorlid, red.) goed kon zingen en acteren, maar om je zo in je element te zien was echt top. Groetjes , Rianne.”

“Ik ben vrijdagavond in Idea geweest en ik wil graag zeggen dat ik geweldig genoten heb. Uiteraard van het hele koor maar ook van jou solo optreden. Er is een talent aan jou verloren gegaan……………..
het thema met de daarbij behorende liedjes was goed gekozen. Daarnaast ook de vormgeving en choreagrafie. Het was in een woord prachtig. Ik ga proberen de volgende keer met mijn dochter te komen. En bij een nieuwe voorstelling kunnen jullie zeker op mij rekenen. Groet, Ada.”

Heddy Lester zong indertijd over de mallemolen van het leven waarin iedereen een rondje mocht meedraaien. Bij Liesbeth List kwam de draaimolen zelfs tot stilstand. Swing Close liet de draaimolen voor wat-ie was en nam op 1 oktober het publiek in “De Lieve Vrouw” mee in een levendige achtbaan van stijlen en emoties: rustig omhoogtrekkend en duizelingwekkend naar beneden racend, door scherpe bochten, loopings en muzikale kurkentrekkers!

Het concert begon met het geheel eigen “Zij Zoenen”. Voor het eerst in haar bestaan zingt onze vocalgroup geen cover van een bekend nummer, maar zijn tekst en muziek uit eigen gelederen afkomstig. Lente brengt een prettige afwisseling tussen Blue Skies, Primavera, een Bløfje Zeeland uitmondend in Seasons of Love en een zoen van een Roos. De zomer heeft zo zijn eigen problematiek: parkeren op het strand, al dan niet Under the Boardwalk, wegzwijmelen bij Carol King en de constatering dat een moederskindje zich niet met al te wilde meisjes moet bezighouden, zeker als je net bij de kapper van Sevilla geweest bent. Maar als “Love can bring you down” kan je altijd nog zeilen! Het geheel werd afgewisseld met gedichten over de seizoenen, de aankleding van het koor paste zich gaandeweg aan het seizoen aan en de nummers werden gelardeerd met overtuigende solo’s. De foto’s spreken hier boekdelen. En het publiek ging met tegenzin in de pauze de zaal uit om iets te drinken!

Na de pauze brak de herfst aan met rode en gouden herfstbladeren, een wel heel zwaar leven en werd de Stranger in Moscow met Tebye Poyem een hart onder de riem gestoken, want ook in de herfst verschijnt plotseling Mr. Blue Sky. Al was het weer geen sunshine toen Sara het podium verlaten had. Dat angst in je leven een grote rol kan spelen werd aan het begin van de winter duidelijk gemaakt, waarna Jean Racine iets onverstoorbaarder dan de pianiste zijn cantique ten gehore bracht. Een femme fatale in ski-outfit bracht vervolgens het mannelijke gedeelte van onze vocalgroup met haar fine brown frame het hoofd op hol.

Het koor besloot het concert door het publiek plechtig te beloven voorlopig nog haar zanger te blijven, als zij ons tenminste onze gang bleef laten gaan. Applaus, bloemen, dankende woorden, buigen en nog een keertje “Zij Zoenen”, want vooruit, het is maar een keer premiere! En wat is het dan leuk dat bij het binnenkomen van de foyer, na het afschminken, er weer spontaan geapplaudisseerd wordt…

Nieuwsbrief

Geniet nog even na met de foto’s. Daar vind je ook herinneringen aan de voorstellingen in Soest, Hilversum en “de Kamers”.

10 september, dag van de amateurkunst, te midden van allerlei open Amersfoortse monumenten. Een prachtige gelegenheid voor Swing Close om een gedeelte van de nieuwe nummers uit “Seizoenen” voor publiek uit te proberen. We zingen, zoals gewoonlijk, in de St. Aegtenkapel en de St. Rochuskapel. Dus met een ambitieus programma, met slechts een dubbel nummer (Ain’t no Sunshine) en verder allemaal nieuw repertoire. Vooruit, “Zeilen op de Wind” is in ieder geval voor een paar leden nieuw en de “Barbier van Sevilla” met een beetje goede wil ook nog. (Denk aan het Twiedeliedaaah!!! van de Baritons).

Het publiek in de Aegtenkapel kreeg zes nummers te horen, hier en daar begeleid door onze eigen Ruben op de piano:
1. Seasons of love uit de musical RENT
2. Kiss from a rose van Seal
3. Zeilen op de wind van de theatergroep Purper
4. Autumn Leaves, een jazz standard
5. Aint no sunshine van Bill Withers
6. Mr. Blue Sky van E.L.O.

Een aantal nummers is te beluisteren op YouTube: klik op de linkjes!

In de Rochuskapel werd het publiek op weer zes nummers getrakteerd, dit keer volledig a capella:
1. De Barbier van Sevilla van Rossini
2. Lente (La Primavera) van Vivaldi
3. Fine brown frame van Cartiero/Williams
4. Aint no sunshine van Bill Withers
5. Tebye pojem, een Russisch klassiek stuk van Rachmaninov
6. Lollypop van Mika

Al met al werd het de goede extra repetitie die Ruben, en met hem de muziekcommissie, voor ogen stond; en het publiek smulde ervan. “Dit koor heeft me echt geraakt,” kregen we onder andere als reactie in de Aegtenkapel. En omdat die dame speciaal voor ons terugkwam in de Rochuskapel, met vrienden dit keer, mogen we aannemen dat ze aangenaam geraakt was.

De Rochus zat overigens tjokvol, en buiten bij de ingang stond men drie rijen dik te luisteren. En dat is het leuke van dit festival: lekker laagdrempelig genieten van allerlei muzikale prestaties. Genoten van Popstones met “Alles is Liefde”, of van oud-Swing Closer Rene Weijkamp die met zijn nieuwe koor allerlei klassieke liederen zingt. Maar dan is uiteindelijk de laatste noot toch gezongen en breekt het echte werk los: met een groep die-hards de stad in om zingend op diverse locaties te flyeren voor het concert op 1 oktober! Daarna smaakt een “Weizen” toch wel erg goed…

(met dank aan www.lindenhoffotografie.nl voor de mooie foto’s!)

Nieuwsbrief