Close to Classics

Close to Classics.

Klik op de poster voor foto’s van het concert.

2 oktober 2010 presenteerde onze vocalgroup weer eens op een andere manier.

Als een kamerorkest met violen, celli, bassen, hoorns en fagotten. Dit alles echter zonder de noodzakelijke instrumenten, zodat onze zangers en zangeressen gedwongen waren om met hun stembanden deze instrumenten klank te geven, en het publiek toch nog te laten genieten van de ouverture “Barbier van Sevilla”.
Het klassieke repertoire werd nog even voortgezet met “Cantique de Jean Racine” en “Tebje Pojem”. Het publiek moest even wennen aan een ingetogen Swing Close, maar de intensiteit van het gepresenteerde was er niet minder om! Behalve “echt” klassieke muziek kwamen ook klassieke thema’s als liefde, en klassieke ergernissen als “Parkeren”, of liever de onmogelijkheid daarvan aan de orde.
Herkenbaar voor het publiek waren “Blue Skies”, “Honey Pie” en “Seaside Rendez-vous”.

De gasten van de avond, Erica met Con Alma, brachten een aantal jazz-klassiekers. De zangeres, m et een mooi, bijna sensueel, stemgeluid werd op hoog niveau begeleid door een gitarist en een bassist. Helaas zorgde het verschil in perceptie van het concert tussen Swing Close en de gasten ervoor dat er geen echte eenheid ontstond bij het gemeenschappelijk gezongen “Agua de Beber”.

Na de pauze kwamen we terug met “My Heart is never gonna get it”, een medley van swing-standards gevat in een hit van Vogue. Het arrangement? Van Ruben! Swing Close sloot het concert af met een hommage aan een van Nederlands grootste eigentijdse troubadours: “Laat me/Vivre” van Ramses Shaffy.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.