Categorie: Concerten

De laatste tonen van “Struinen in de Tuinen” waren nog niet verstomd of we stonden alweer in starblokken voor ons optreden in theater “de Lieve Vrouw”. En zonder overdrijven, we haalden voor deze nieuwe voorstelling weer alles uit de kast. We vroegen ons af: hoe beleven we de nacht, hoe ontsnappen we aan de harde wereld van de targets en de cijfers? Wat beleven we in die magische nachtelijke droomwereld die iedere ochtend opnieuw door de wekker aan flarden wordt gescheurd?

Grote variatie

Is het gelukt om twee keer een volle zaal mee te nemen op deze reis door dromenland? Wij denken van wel. In ieder geval beleefde ons publiek veel variatie. We begonnen met het altijd vrolijke Feeling Groovy van Paul Simon in een arrangement van Stephan Görg. De Pentatonix-versie van John Lennons Imagine volgde. Daarna het nederlandstalige Is dit nu later van Stef Bos en Back it up van Caro Emerald, beide gearrangeerd door Jetse Bremer. Ondertussen had ons publiek kennis gemaakt met Prof. Dr. Dromeloos, van de Swing Close University.

Tot aan de pauze zongen we verder nog: MLK (op de manier van de King’s Singers), Counting music, Mr. Sandman en A Kaleidoscope of Mathematics (uit de film: A beautiful Mind), in een arrangement van Ruben van Keken. Talen van mijn tong, Dreaming with a broken heart, Tobbe, dobbe, op muziek van Joop Stokkermans met tekst van onze eigen Letty, Oceaan en ten slotte River of dreams van Billy Joel.

Na de pauze

Na een welverdiende pauze kon het publiek weer genieten van nummers als Pendulum van Gabby Gordon, Voor alles (met Maj in de rol van Wende Snijders) en Could that be you. Daarna volgde onze visie op de heerlijk meeslepende Libertango (Astor Piazolla), Ik zou zo graag (Jurk), Eerste Helmerstraat (Acda & De Munnik). De Slaapliedjes medley, gearrangeerd door onze eigen Ruben van Keken en de jazzklassieker Dream a little dream of Me, wat een Liebestraum was dat (!), en als hoogtepunt: One day I’ll fly away, close harmony in optima forma!
De knallende uitswinger werd Get out of your lazy bed van Matt Bianco, gearrangeerd door de huisarrangeur van het programma: Jetse Bremer.

Wat een sfeer, wat een enthousiasme, dat smaakte naar meer.

Virtuele reis door Nederland, Klik op de poster voor foto’s

Niemand bij Swing Close weet precies hoe het werkt, maar toch lukt het iedere keer weer.

Een nieuw theateroptreden van SWING CLOSE rondom een verrassend en vernieuwend thema was weer klaar om te worden gelanceerd. Heette het eerst nog: “Kleur Bekennen…”, uiteindelijk werd het programma “Dit Zijn Wij” genoemd.

En zonder overdrijven, er is van alles en nog wat voor uit de kast gehaald. We gingen met het hele koor op een koude zaterdagmiddag naar een boeren landweg in Leusden, om een heuse clip op te nemen bij “Don’t You Worry ‘Bout A Thing“! Tijdens de voorstelling bleek die erg in de smaak te vallen bij ons publiek. En het was, zoals altijd, op de repetitieavonden gezellig hard werken om gaandeweg de gewenste klank te krijgen. En om de muziek te voorzien van ondersteunende choreografie. (Leverde soms wat steunende koorleden op, maar ja….). En niet te vergeten de repetitie in de Hooglandse spiegelzaal (boven de sportschool).  Bij dit optreden zou echt weer alles bij elkaar komen: de muziek, de choreo, de kleding en, niet te vergeten, de filmpjes, de multimedia. Binnenkort zullen de eerste foto’s en filmpjes op deze website en ons facebook verschijnen.

Een heuse PR-campagne leverde weer een schitterende poster op, geproduceerd door Ivar van Loen naar tekeningen van Riet Bessels en een foto van de Eem, gemaakt door Arnold, en de ondertussen gebruikelijke promo op YouTube.  En natuurlijk de interviews van Gert voor “De Stad Amersfoort” en “Radio Soest”.

Ons vaste publiek heeft er natuurlijk al lang enigszins een idee van wie wij zijn, maar toch hebben we ook voor hun een paar onbekende facetten over het voetlicht kunnen brengen.  Nummers als “Take Me To Church” en “Human” zijn toch tamelijk anders dan wat we eerder deden. En de grotere inzet van koorleden als instrumentale begeleiding gaf ook een nieuwe impuls. Marlies (gitaar en bas), Gert (gitaar), Carina (harp) Caspar (bas), Saskia (hammondorgel), om maar wat te noemen. Dus nieuwe songs, nieuwe stijlen, nieuwe arrangementen, zelfs nieuwe kleding in vaderlandse kleuren!

Wij vonden het weer een prachtig programma. Bij tijden hilarisch (Zitten in de Trein, van Yentl en De Boer), bij tijden melancholiek (Smile, van Charlie Chaplin), Swingend (Streetlife, van Randy Crawfort), verstild (Der Wi Ris) of uitbundig (Kaap’ren Varen, trad/Fungus, met een twist van Ruben) We hebben het programma tweemaal mogen spelen in “De Lieve Vrouw” en een keer, bij wijze van try-out, bij ABRONA.  Delen er uit gaan we nog opvoeren voor Verpleegtehuis “De Lichtenberg” en tijdens struinen door de tuinen.

Geniet nog even van onze hommage aan Ramses: “Laat Me“.

Het kan voorkomen dat zelfs een groep als “Swing Close” een iets serieuzere snaar aanslaat.

Natuurlijk op de gebruikelijke luchtige toon, maar toch. “Heb je het lef dan is het nooit te laat Om te beseffen dat het zo niet gaat” zong Karin Bloemen. En “Swing Close” bouwde dat thema uit tot een avondvullend programma dat stond als een huis. De grosso modo geslaagde try-out bij Abrona bracht nog wat “pijnpuntjes” aan het licht.

Klinkt toch al wel lekker1 Maar goed, die paar puntjes konden dus op de volgende donderdagavonden mooi worden gladgestreken.

Ondertussen werd ook de promotie van LEF! ter hand genomen. Multimediair! De poster werd weer uitgewerkt door Ivar van Loen (zie boven). Tijdens het koorweekend kwam Eduard de Boer voor een fotoshoot naar Driebergen (zie elders op de website). En op YouTube verschenen filmpjes die via de diverse nieuwssites te benaderen waren.

De premiere en de daaropvolgende matinee waren dan ook uitvoeringen waar we met genoegen op kunnen terugkijken. Een veelgehoorde opmerking vanuit het publiek: “Ik heb me geen moment verveeld: wat een afwisselende voorstelling!”. En dat geldt zowel voor de songs als voor de verbindende scetches! Zoals “Het traumatiserende kantoor”…..

Met onze zangers terugkijkend merkt Sonja op: “Als ik aan Lef denk, komt het volgende bij me op: “Een voorstelling die voelde als een warme jas””. Bas citeert “Nature Boy”: “The greatest thing you’ll ever learn is just to love and be loved in return.” Deze voorstelling had volgens Letty een “Fijne sfeer en (eindelijk weer eens) een verhaal!”. “LEF” stelt Gert “- Een dapper concert. Het was meer dan alleen mooi zingen; je moet er ook iets voor durven.” En dat was aldus Dori “Jezelf laten zien door jezelf te vermommen!”.  Arnold vult aan: “Lef staat voor mij voor een mooie voorstelling over hoe bevrijdend het kan zijn als je lef hebt om in het diepe te springen en alles los te laten.” Door Maj geïllustreerd: “Het was een voorstelling vol energie, waarbij de boodschap volgens mij uiteindelijk op iedereen van toepassing is :-)”. Dus, besluit Klaas: “Soms is er net zoveel LEF nodig om te blijven doen wat je doet als om rigoureus te veranderen; zo blijven wij graag zingen!!”. En met dat alles kan Chris het alleen maar eens zijn!

Herbeleef LEF! nog eens met de fragmenten van ons concert in “De Icoon” op onze facebookpagina.