Verslag première Seizoenen 1 oktober 2011

Heddy Lester zong indertijd over de mallemolen van het leven waarin iedereen een rondje mocht meedraaien. Bij Liesbeth List kwam de draaimolen zelfs tot stilstand. Swing Close liet de draaimolen voor wat-ie was en nam op 1 oktober het publiek in “De Lieve Vrouw” mee in een levendige achtbaan van stijlen en emoties: rustig omhoogtrekkend en duizelingwekkend naar beneden racend, door scherpe bochten, loopings en muzikale kurkentrekkers!

Het concert begon met het geheel eigen “Zij Zoenen”. Voor het eerst in haar bestaan zingt onze vocalgroup geen cover van een bekend nummer, maar zijn tekst en muziek uit eigen gelederen afkomstig. Lente brengt een prettige afwisseling tussen Blue Skies, Primavera, een Bløfje Zeeland uitmondend in Seasons of Love en een zoen van een Roos. De zomer heeft zo zijn eigen problematiek: parkeren op het strand, al dan niet Under the Boardwalk, wegzwijmelen bij Carol King en de constatering dat een moederskindje zich niet met al te wilde meisjes moet bezighouden, zeker als je net bij de kapper van Sevilla geweest bent. Maar als “Love can bring you down” kan je altijd nog zeilen! Het geheel werd afgewisseld met gedichten over de seizoenen, de aankleding van het koor paste zich gaandeweg aan het seizoen aan en de nummers werden gelardeerd met overtuigende solo’s. De foto’s spreken hier boekdelen. En het publiek ging met tegenzin in de pauze de zaal uit om iets te drinken!

Na de pauze brak de herfst aan met rode en gouden herfstbladeren, een wel heel zwaar leven en werd de Stranger in Moscow met Tebye Poyem een hart onder de riem gestoken, want ook in de herfst verschijnt plotseling Mr. Blue Sky. Al was het weer geen sunshine toen Sara het podium verlaten had. Dat angst in je leven een grote rol kan spelen werd aan het begin van de winter duidelijk gemaakt, waarna Jean Racine iets onverstoorbaarder dan de pianiste zijn cantique ten gehore bracht. Een femme fatale in ski-outfit bracht vervolgens het mannelijke gedeelte van onze vocalgroup met haar fine brown frame het hoofd op hol.

Het koor besloot het concert door het publiek plechtig te beloven voorlopig nog haar zanger te blijven, als zij ons tenminste onze gang bleef laten gaan. Applaus, bloemen, dankende woorden, buigen en nog een keertje “Zij Zoenen”, want vooruit, het is maar een keer premiere! En wat is het dan leuk dat bij het binnenkomen van de foyer, na het afschminken, er weer spontaan geapplaudisseerd wordt…

Nieuwsbrief

Geniet nog even na met de foto’s. Daar vind je ook herinneringen aan de voorstellingen in Soest, Hilversum en “de Kamers”.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.