En namens Ruben: “Bedankt voor de bloemen!”
De avond kon voor een paar gelukkigen van Swingclose al niet meer stuk. Zij mochten op 12 december meerijden in de prachtige oldtimer van Koen: een beige Volvo Amazone met een zeer goed werkende kachel! Prachtig uitgedost in stemmige roze en bruintinten genoten Erma, Liesbeth en Conny van een extra rondje over de snelweg. Koen nam in zijn oneindige wijsheid de afslag Apeldoorn teneinde in Bussum uit te komen. Goed gedaan Koen!
Na wél op de A1 terecht te zijn gekomen en nog wat filewerk bij de afslag Hilversum-noord te hebben geïncasseerd, schoven Koen, Erma, Liesbeth en Conny naadloos aan bij de repetitie van de rest van het koor. Nu konden we in ontmoetingscentrum Het Trefpunt te Bussum de laatste puntjes op de spreekwoordelijke i gezet. Rond 20.00 uur zou daar het concert in kerstsfeer losbarsten voor de gehandicapte medemensen.
Ruben the red-nosed reindeer
Wegens afwezigheid van Martin was Ruben deze keer onze dirigent en steunverlaat. Ruben, die toch altijd al kan rekenen op de warme belangstelling van menig koorlid (m/v), had op 12 december een extra hoge aaibaarheidsfactor wegens ernstige griep. God, wat zag hij er lekker lodderig uit met die waterige oogjes en die rode neus. Ruben, the red-nosed reindeer, toepasselijker kon het echt niet ! Toen Ruben, om het publiek alvast op te warmen, met zijn rillerige stem ‘’All I want for Christmas is you’’ inzette kon je sommige koorleden bij wijze van spreken wegdragen. Maar ja, er moest nog gezongen worden. En het hoogtepunt van de avond moest nog komen, dames en heren!
Overleden goudvis
De nummers van voor de pauze werden op zo’n doeltreffende wijze neergezet (en aan elkaar gepraat door Chris) dat het koor tijd overhield. Dus werd in de pauze besloten een paar extra kaskrakers op het enthousiaste publiek los te laten. En hoewel Erma had gezworen op het graf van haar overleden goudvis dat ze nóóit meer ‘’Don’t cry for me Argentina’’ zou zingen, voelde de avond meteen al zo goed dat ze voor deze ene keer overstag ging. Het kleine intieme zaaltje, het warme contact met de mensen, het glunderende gebrul van de gehandicapte vrouw in de rolstoel na elk nummer: alles viel op zijn plaats.
Huilen om Erma
Nadat Chris vertelde het publiek dat er een paar extra nummers zouden komen. Dus werd het koor beleefd te kennen gegeven dat men vooral en eigenlijk alleen was geïnteresseerd in ‘’Don’t cry for me.’’ En daar ging Erma. Alsof het publiek nieuwe krachten bij haar had aangeboord zong ze het nummer als nooit tevoren. Het koor, dat als één m/v achter haar stond, was tot tranen toe geroerd door Erma. Dit was de ware kerst spirit en zo te horen aan het applaus vond het publiek dat ook.
De avond vloog voorbij en na afloop werd iedereen blij verrast met een doos kersenbonbons. Nog meer verwend, en terecht, werd Ruben, met een prachtige orchidee in cadeauverpakking. Het nationale knuffelrendier van Swingclose stond inmiddels op zijn benen te zwaaien van ellende, maar wist er toch nog een attent ‘’bedankt voor de bloemen’’ uit te persen. Daarna verliet hij het pand met achterlating van de orchidee, maar gelukkig wist een alert koorlid hem het kunstwerkje alsnog na te brengen. De orchidee verdient vanaf nu een ereplekje op Ruben’s piano!