Met de paplepel ingegoten

Letty (mezzo-sopraan)

Ik kom uit een gezin met 6 kinderen. We woonden in een vrij kleine woning in Huizen. Als mijn vader uit zijn werk kwam, kroop hij vaak direct achter de piano en hij speelde lichte muziek of eigen melodieën, alles uit het hoofd.

Ik was een tiener toen er een “moderne” pastoor in Huizen kwam. Mijn vader begon een jongeren(kerk)koor, met daarbij muzikale ondersteuning van drums, gitaar, piano, dwarsfluit, klarinet. Achter de piano, in onze huiskamer schreef hij meerstemmige arrangementen op melodieën uit de top 40 of van songfestival en vroeg de pastoor er een passende tekst op te schrijven. Zonder het te beseffen, kreeg ik als kind het gevoel voor mooie akkoorden in harmonie met de paplepel ingegoten. Papa zat te componeren en ik vond dat heel fijn om naar te luisteren, het verveelde nooit.


Jarenlang zong ik in dit koor tot ik in de verpleging onregelmatig ging werken, toen stopte ik met zingen.

Work-shop close-harmony

Jaren later, na kerkkoor en licht-klassieke koor, ging ik weer zoeken, maar wat zocht ik eigenlijk? Ik vond een advertentie van een workshop close-harmony zingen in Hilversum. Dit was voor mij een eye opener! Wat een genot! De workshop ging over in een koor. Na een aantal jaar, vertrok de Duitse dirigent weer naar zijn eigen land, maar ik heb er veel vrienden aan over gehouden.

Zelf liedjes schrijven

Ondertussen werd ik door een zangdocent gestimuleerd om zelf liedjes te schrijven. Ik begon van allerlei cabareteske teksten te schrijven en verzon daarbij een eigen melodie. Een muziekvriend wilde mij begeleiden en zo begon mijn fantasie de vrije loop te nemen. We hebben er zelfs een avondvullende cabaretshow van gemaakt. Heerlijk om te doen, maar ik was niet van plan om dit wekelijks ergens te gaan opvoeren.

Toen ontdekte ik Swing Close

Ik was verkocht! Hier wilde ik bij horen! De muziek, de energie, het plezier, de dirigent! Daar word ik nog steeds zo blij van! Ik moest op de wachtlijst en mijn geduld werd beloond. Als mezzo zit ik helemaal op mijn plek. De stem vind ik heel boeiend. Als mezzo zijn we vaak de ‘metselaar’ tussen de sopraanstem en de alten. Heerlijke klanken die het geheel nog spannender maken. Ik voel me vaak als een instrument in een orkest: we zijn allemaal verschillend, maar als we goed op elkaar afstemmen zijn we één. Regelmatig krijg ik nog kippenvel van prachtige akkoorden en klankkleur van ons koor. Ruben is daarin een enorme stimulerende factor! Onze dirigent Ruben, die vol passie over de muziek kan praten en ook soms letterlijk zegt dat hij “verliefd’ op het koor is als we weer zo heerlijk aan het zingen zijn. Wie wil daar nou niet bij horen?

Swing Close: meer dan zingen

Ik denk ook mee over de choreografie en het totaalplaatje, waardoor een lied vaak nog meer “opgetild” wordt, en het ook fijn is om naar te kijken als het op de planken komt! Zo af en toe mag ik, met een nog een paar koorleden, nog een eigen maf liedje in het programma doen. Natuurlijk vind ik dat ook leuk! Tijdens de bonte avonden van t koor, ga ik vaak weer even helemaal los, met eigen maffe teksten te schrijven. We doen mooie en gekke dingen, lachen wat af en ontroeren elkaar.

Swing Close is vitamine “K” (Koor) voor mij, een vitamientje waar ik niet zonder kan. Het koor voelt als een familie met een bedrijf dat prachtige producten aflevert, waar ik bij mag horen en waar ik heel trots op ben!

Lees ook de verhalen van andere SwingClose-ers

Reacties zijn gesloten.