Caspar (bariton)
Zingen heb ik altijd leuk gevonden. Als kind bleek ik in het bezit van een “engelenstemmetje”, ik kon vrij makkelijk zuiver zingen. Maar ja, toen kwam de baard in de keel en moest ik er echt moeite voor doen. Echt zuiver was het niet meer en ik deed het derhalve ook bijna niet meer.
In mijn studententijd belandde ik in een bandje (als basgitarist) waar ik af en toe tweede stemmen kon meezingen. Leuk om te doen! Ik was wel jaloers op de leadzanger, want dat zingen was toch ook wel leuk. Maar leadzanger zijn, daarvoor was ik niet goed genoeg.
Docentenkoor
Vervolgens raakte het zingen wat in de vergetelheid, totdat ik op het Vathorst College ging werken en mee ging zingen in het docentenkoor, dat elk jaar zingt op de diploma-uitreiking. Dat was leuk om te doen! Dat viel ook Ruben, muziekdocent en dirigent van het docentenkoor op: “Waarom kom je niet eens bij Swing Close zingen, daar ben ik ook dirigent van”.
Toen bleek ook nog dat de repetitieruimte tegenover mijn huis was. Vanaf de eerste avond was het duidelijk: hier hoor ik thuis. Nu zing ik al 4 jaar bij Swing Close, met heel veel plezier.
Wat maakt zingen zo leuk?
Maar wat maakt het dan zo leuk? In de eerste plaats het zingen zelf, het is heerlijk om daarmee bezig te zijn en volgens mij ook nog erg gezond voor je. Lekker nummers uitpluizen en soms Ruben verfoeien voor zijn belachelijk moeilijke arrangementen …
Verder zing ik nummers die ik zelf heel leuk vind maar ook nummers die ik zelf nooit op zou zetten. Zo verbreedt het zingen mijn muzikale horizon. Ik had bijvoorbeeld nog nooit van Pentatonix gehoord, nu vinden mijn kinderen dat ook leuk.
Swing Close: club fijne mensen
Bovenal is Swing Close als een familie. Een club fijne mensen met wie ik iets gezamenlijks deel. Met wie het fantastisch is om een voorstelling in elkaar te zetten. Maar vooral om elke donderdag samen te zingen. Zelfs in deze barre tijden als we via Zoom zingen.
Op naar nog vele mooie zangjaren bij Swing Close!
