Harry (tenor)
Muziek maken zat er bij mij al vroeg in. Als jongetje van 5/6 jaar liep ik al letterlijk achter de muziek aan en was daardoor vergeten naar school te gaan.
Toen al gebiologeerd door muziek wat resulteerde, dat ik met 8 jaar lid ben geworden van muziekvereniging Wilskracht Amersfoort. Daar ben ik begonnen met hoorn spelen en later ben ik geswitcht naar slagwerk.
Zangles
Zingen deed ik wel eens, maar dat was niet echt serieus. Het zingen bleef wel kriebelen en na al die jaren heb ik mijzelf voor mijn 50e verjaardag zanglessen kado gedaan. Enerzijds om te toetsen of ik nu echt wel zo goed kan zingen als ik zelf dacht. En anderzijds te leren hoe te zingen, want les had ik nog nooit gehad. Daar is het zaadje verder ontwikkeld en dat smaakte naar meer.
Zingen in een koor
Maar ja, dan zou ik ook in een koor willen zingen en dat was destijds niet te combineren met muziek maken in het harmonieorkest.
Toen ik in 2016 stopte was ik wel even klaar met muziek maken. Maar op een of andere manier bleef ik toch wel regelmatig kijken naar koren in Amersfoort. Ik was gewend om op een hoog amateur niveau muziek te maken, dus was ik best kritisch bij het zoeken naar een voor mij geschikt koor.
Geraakt door enthousiasme van Swing Close
In de zomer van 2018 kwam ik op Facebook een bericht tegen, dat Swing Close op zoek was naar heren. Na het kijken van wat filmpjes was mijn belangstelling gewekt en ben ik naar een van de optredens gegaan tijdens de Open Monumentendag.
Ik werd meteen geraakt door het enthousiasme waarmee gezongen werd. En ik werd stil bij sommige a capella harmonieën, zoals het nummer “Talen van mijn tong”. Dit was een koor met een hoog niveau, waar ik blij van werd.
Dirigent als verbindende factor
Ik zat nog wel met een dilemma. Ik kende Ruben van Keken uit mijn tijd bij Wilskracht, waar hij bij concerten wel eens mee deed op piano. En ook als muziekdocent van mijn dochter op het Vathorst college. Op de een of andere manier was ik er nog niet overtuigd om hem als dirigent van een close harmony koor te zien.
Maar het tegendeel is waar, wat een vakkundigheid, wat een enthousiasme, wat een arrangeur. Wat mij betreft is Ruben degene, die de verbindende factor is binnen het koor en ons naar grote hoogte tilt.
Goed op mijn plek
Tijdens mijn eerste repetities had hij heel snel in de gaten, dat ik beter op mijn plaats was als 2e tenor dan als bariton. Ik moet echt mijn best doen om nummers onder de knie te krijgen, maar die uitdaging ga ik graag aan.
Ik voelde mij vanaf het begin op mijn plek in het koor, wat fijn om samen er een harmonieus geheel van te maken. Ook al moet ik nog veel op zang gebied leren (bv blenden in de eigen stemgroep of met andere stemmen), mijn jarenlange muzikale ervaring komt mij goed van pas. Tijdens ons laatste (mijn 1e) concert “Dromen” kon ik daardoor ook ritmisch een bijdrage leveren.
Dichtbij mijn emotie
In al die jaren ben ik nog nooit zo dicht bij mijn emotie gekomen tijdens het muziek maken. Past precies bij mij als gevoelsmens en ik voel geen enkele belemmering om dit te laten zien, zo veilig voelt het binnen het koor. En wat mis ik het zingen en mijn mede koorleden. Ook al hebben wij leuke projecten om digitaal muziek op te nemen, het haalt het bij lange na niet bij het live met elkaar zingen. Hoop dat we weer snel bij elkaar mogen komen en werken aan ons komend concert; ik kan niet wachten!
