Carina (mezzo-sopraan)
Elke dag, elk moment, vervullen we verschillende rollen. Soms om en om, soms tegelijkertijd. Moeder, vrouw, dochter, zus, vriendin, werknemer, en ga zo maar door. Alle rollen samen maken wie je bent. Elke rol brengt plezier met zich mee (anders wordt het tijd om te heroverwegen of je de rol nog wel wilt vertolken…). Elke rol neemt ook z’n eigen verantwoordelijkheden en ook zo z’n eigen zorgen met zich mee. Soms grote verantwoordelijkheden of grote zorgen en soms kleine, of een heleboel kleine bij elkaar. We kunnen er zo druk mee zijn! Of beter om bij mezelf te houden: ik kan er zo druk mee zijn! Dag in, dag uit…
1x per week even alles loslaten
Hoe fijn is het dan als je 1 keer per week even kunt vergeten dat je al die ballen in de lucht wilt houden. Dat je even niet hoeft te denken aan wat je eigenlijk allemaal nog gedaan zou willen hebben. Dat je heel even kunt vergeten hoe groot je zorgen zijn.
Samen zingen, samen genieten
De donderdagavond, de repetitieavond van Swing Close, is zo’n avond dat ik alles even laat voor wat het is, dat ik even nergens anders aan denk dan aan ‘bij welke maat gingen we nu beginnen’ of ‘heb jij enige idee wat we hier moeten zingen’ of ‘kippenvel zo mooi’. Geen rollen die tegelijkertijd aandacht vragen, gewoon samen zingen en genieten van de muziek.
Ik sla (bijna) geen repetitie over
De donderdagavond is dan ook heilig voor mij. Koste wat het kost wil ik naar de repetitieavond. Alleen als het écht niet anders kan, zal ik de repetitieavond overslaan. Ook in deze Corona-tijd hou ik vast aan De Donderdagavond. Het is verre van ideaal dat we niet live kunnen repeteren en dat we daarom online met elkaar oefenen.
Een ‘kale ik’ zonder petten
Dat we niet met alle stemgroepen tegelijkertijd kunnen zingen, maakt dat ik de samenklank mis. Ik mis de andere koorleden. Ik mis de repetities zoals deze horen te zijn. Doordat we nu per stemgroep repeteren is de repetitietijd maar kort. Maar dat maakt niet dat ik De Donderdagavond over zou willen slaan. Want al is de repetitietijd nu maar 30 minuten, het zijn wel míjn 30 minuten. 30 minuten waarin ik even alles om me heen vergeet en even ‘een kale ik’ ben, zonder pet van welke rol dan ook. En hoe fijn is het dan, dat na een donderdagavond de overige petten ook weer beter zitten.
